Neerhof Dilbeek.jpg
'Toen mijn haren nog zwart waren, droeg ik enkel zwarte kledij. Nu ik wat ouder ben, is alles wit geworden: de haren en de kledij', lacht Marc De Staercke (62). De bouwkundig ingenieur ziet er niet enkel apart uit, hij is het ook. Gebouwen zijn voor hem gevangenissen. Hij kon niet meer leven met de 'betonnen gedrochten waar mensen in gepropt worden, gedwongen worden om te leven'.
De Staercke besloot een andere weg uit te gaan. In 1975 werd hij projectleider van jeugd- en gezinsboerderij Het Neerhof in Dilbeek. Met negen personeelsleden, een heleboel vrijwilligers en bezoekers uit het hele land, draait het geheel vlot. 'Onze boerderij is een project waar mensen zich kunnen ontplooien, creatief en opbouwend bezig zijn. Ik wil mensen leren wat hun mogelijkheden zijn, zichzelf leren ontdekken. Daarom werk ik met dieren, zij trekken immers mensen aan. En het zijn die mensen die mij interesseren.'